Kolejni właściciele ziemi nawojowskiej Franciszek Stadnicki (1742 - 1810) Syn Teresy z Potockich i Antoniego, starosty ostrzeszowskiego i wyszogrodzkiego. Żona - Teresa Wężyk herbu Wąż, córka Józefa, kasztelana konarskiego i Heleny Jordanówny herbu Trąby. Dzieci: Antoni ożeniony z Józefa z Jabłonowskich, Ignacy ożeniony z Ksawerą Zboińską, Anna zamężna ze Stanisławem Małachowskim, Tekla z Janem Kantym Stadnickim, Helena z Wojciechem Męcińskim. Kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława; po ojcu otrzymał starostwo ostrzeszowskie; rotmistrz w regimencie królowej Jadwigi; jako poseł na sejm z ziemi wieluńskiej (1776 i 1786) głosował za elekcją króla Stanisława Augusta oraz przedstawił przyjęty wniosek dotyczący reformy będącej w obiegu monety; w latach 1792-1793 był regimentarzem województwa kaliskiego (w czasie konfederacji barskiej brał udział wraz ze swoim regimentem w obronie krakowskiego zamku). Posiadał dobra ziemskie w Królestwie Polskim i Galicji, łącznie siedemnaście kluczy. Pochowany w kościele parafialnym w Dukli, gdzie jest jego nagrobek. Jan Kanty Stadnicki (1765 - 17 kwietnia 1842 r.) Syn Apolonii z Chronowskich i Piotra Stadnickiego, starosty radzyńskiego, właściciela Racławic w Królestwie Polskim i Ciężkowic w Galicji. Żona - Tekla Stadnicka (1775 - 1843), córka Teresy z Wężyków i Franciszka Stadnickiego, dama Krzyża Gwiaździstego. Dzieci: Konstanty (kawaler krzyża Virtuti Militari, zginął pod Józefowem w 1831 r.), Edward (dziedzic dóbr nawojowskich) ożeniony z Ludgardą Mniszek, Piotr (zmarł w dzieciństwie), Maria Teresa (dama Krzyża Gwiaździstego) zamężna z Ludwikiem Głogowskim (dziedzic dóbr psarskich, cesarsko-królewski podkomorzy), Izabella (dama Krzyża Gwiaździstego) zamężna z Kazimierzem Krasickim z Sicina. Cesarsko-królewski tajny radca i podkomorzy dworu austriackiego, radca przy najwyższym sądzie sprawiedliwości w Wiedniu, prezes sądów szlacheckich w Tarnowie, od 1817 r. prezes Stanów Galicyjskich i wielki ochmistrz Królestwa Galicji. Z powodu pełnionych funkcji bardzo dużo czasu spędzał we Lwowie, gdzie jak informował "Czas" z 1902 r. "dom jego skupiał całe życie towarzyskie. pani prezesowa (żona Tekla) była pierwszą matrona w ówczesnym Lwowie". Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Zgodnie z jego poleceniem, po śmierci serce jego złożono 4 października 1842 r. w nawojowskim kościele, w rodzinnych dobrach. Edward Maria Adolf Stadnicki (17 czerwca 1817 r. - 20 maja 1902 r.) Syn Jana Kantego Stadnickiego i Tekli ze Stadnickich. 25 listopada 1843 r. ożeniony z Ludgardą Mniszkówną (1823 - 1911) herbu Poraj, damą pałacową cesarzowej Elżbiety i damą Krzyża gwiaździstego, córką hr. Stanisława i Heleny z książąt Lubomirskich. Dzieci: Stanisław ożeniony z Otyldą z Borkowskich (właściciel klucza krysowickiego w Przemyskiem, poseł na sejm i prezes Galicyjskiego Towarzystwa Rolniczego), Edward ożeniony z Heleną Sapieżanką (dziedzic dóbr nawojowskich i vranovskich), Helena zamężna z Józefem Krasińskim (prowadziła szeroką działalność filantropijną w Warszawie). Członek Izby Panów austriackiej Rady Państwa, poseł do Sejmu Krajowego Galicyjskiego we Lwowie (1877-1882), kawaler Orderu Żelaznej Korony drugiej klasy. Zmarł we Vranovie. W czerwcu 1911 r. zwłoki Edwarda i jego żony Ludgardy zostały przewiezione z Vranova do Charzewic koło Krysowic, rodzinnych dóbr, gdzie złożono je w grobowcu Mniszków. Edward Adama Stadnicki (2 września 1856 r. - 22 września 1885 r.) Syn Edwarda i Ludgardy z Mniszków. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie jagiellońskim, zdobywając w 1879 r. tytuł doktora prawa. 30 czerwca 1881 r. w krakowskim kościele Panny Maryi poślubił Helenę Sapieżankę (ur. w Krasiczynie 31 grudnia 1857 r., zm. w Krakowie 23 marca 1947 r.) herbu Lis, młodszą córkę księcia Adama Sapiehy i Jadwigi z książąt Sanguszków. Syn: Adam ożeniony ze Stefanią z książąt Woronieckich. Edward Adam Stadnicki w 1882 r. został powołany przez Franciszka Józefa na dożywotniego członka Izby Panów w Wiedniu. Utworzył fundację stypendialną swego imienia dla polskiej młodzieży szlacheckiej pragnącej kształcić się w zawodzie rolniczym. Na ten cel przeznaczył 10 000 złotych reńskich. Legat ten potwierdziła 9 września 1892 r. Prokuratura Skarbu we Lwowie. Pochowany w krypcie kościoła parafialnego w Nawojowej. Adam Zbigniew Leon Stadnicki Ur. we Lwowie 10 kwietnia 1882 r., zm. w Osoli koło Wrocławia 10 marca 1982 r. Pochowany w krypcie kościoła parafialnego w Nawojowej. Syn Edwarda i Heleny z książąt Sapiehów. Mając trzy lata stracił ojca. dzieciństwo spędził w rodzinnym domu matki w Krasiczynie u książąt Sapiehów. Do gimnazjum uczęszczał we Lwowie i u OO. Jezuitów w Chyrowie, gdzie zdał maturę. W latach 1901 - 1904 studiował leśnictwo w Monachium. 23 czerwca 1910 r. ożeniony ze Stefania Woroniecką (ur. w Bielicach 1886r., zm. w Krakowie 19 stycznia 1963 r.) herbu Korybut, córką księcia Pawła i Marii z Mańkowskich. W czasie I wojny światowej, jako rycerz Zakonu Kawalerów Maltańskich, ochotniczo pełnił służbę w pociągach szpitalnych za co otrzymał Krzyż Franciszka Józefa i honorową odznakę Czerwonego Krzyża drugiej klasy. Prowadził szeroką działalność społeczną, gospodarczą i kulturalną. Należał między innymi do: Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Nowym Sączu, Polskiej Organizacji Wojskowej w Nowym Sączu, Powiatowego Komitetu Narodowego w Nowym Sączu, Bezpartyjnego Bloku Ziemian, Zarządu Związku Ziemian w Krakowie, Okręgowego Towarzystwa Rolniczego, Związku Leśników i Polskiego Towarzystwa Leśnego, Zarządu związku Uzdrowisk, Rady Gminnej i Sejmiku Powiatowego w Nowym Sączu, Kuratorium Fundacji Kórnickiej. Był założycielem, członkiem i prezesem Rady Nadzorczej "Składnicy Kółek Rolniczych" w Nowym Sączu, prezesem Rady Nadzorczej Organizacji Ziemiańskiej. W wyborach do sejmu w 1928 r. został wybrany posłem w okręgu nr 44 (powiat bocheński, limanowski, nowosądecki, wielicki) z listy nr 30, tj. Katolickiej Unii Ziem Zachodnich. W latach II Rzeczypospolitej uczestniczył w wielu międzynarodowych konferencjach dotyczących leśnictwa i przemysłu drzewnego. Jako wielki miłośnik lasu wprowadził na początku XX w. postępowe metody pracy w leśnictwie na Sądecczyźnie. Swoje doświadczenia związane z gospodarka leśną publikował w czasopismach, m.in. "Las Polski" i "Sylwan" (organ Polskiego Towarzystwa Leśnego, który wychodził we Lwowie). Na przełomie 1945 i 1946 r. napisał nie drukowaną pracę pt. "Uwagi o lasach i gospodarstwie leśnym dla leśników lasu", obejmującą 237 stron maszynopisu i 59 zdjęć. W 1945 r. w Polsce i w 1948 r. w Czechosłowacji zabrano mu posiadany majątek wraz z rezydencjami w Nawojowej i Vranovie. Zamieszkał wtedy z żoną Stefanią w Osoli. Dzieci: Maria (ur. 6 marca 1912 r.) zamężna ze Stefanem Świeżawskim (ur. 10 lutego 1907 r., profesor filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego), Jadwiga (ur. 26 maja 1913 r.) zamężna z Adamem ks. Czartoryskim, Helena (ur. 7 listopada 1914 r., zm. 15 lutego 1977) zamężna z Antonim Mańkowskim, Anna (ur. 28 stycznia 1916 r. zamężna ze Stanisławem Gostkowskim, Stefania (ur. 9 czerwca 1917 r., zm. 10 lipca 1979 r.) zamężna z Włodzimierzem Jasieńskim, Józef (ur. 16 października 1919 r., zm. 13 października 1960 r.0 ożeniony z Elżbietą z książąt Lubomirskich, Andrzej (ur. 30 listopada 1920 r., zm. 4 stycznia 1945 r.), Paweł (ur. 26 stycznia 1925 r.) ożeniony z Teresą z Moszumańskich.